QLC ve TLC SSD'lerinizi nasıl güçlendiriyor?

Bilgisayarınıza veya dizüstü bilgisayarınıza yeni bir sürücü eklemek istediğinizde karşılaşacağınız pek çok farklı terim vardır. Bu ister halihazırda sahip olduklarınıza ek depolama alanı olsun, ister makinenizin ana işletim sistemi sürücüsünü değiştirmek olsun. Burada SSD'lere odaklanıyoruz çünkü bu en yeni teknolojidir ve birkaç niş dışında, dönen plakalı sabit sürücüler modern PC'lerle özellikle ilgili değildir.

Bu makalede, SSD'lerin kalbinde bulacağınız farklı NAND flash bellek yongası türlerini, yıllar içinde ortaya çıkan teknolojileri kapsayarak ve aynı zamanda günümüzde hala geçerli olanlara odaklanarak inceleyeceğiz.

SSD'nin Katı Hal Sürücüsü anlamına geldiğini ve adından da anlaşılacağı üzere bu depolama teknolojisinin uçucu olmayan flash bellek tabanlı olduğunu belirterek başlamakta fayda var. Bu depolama biçimi sabit disk sürücülerinden (HDD'ler) çok daha hızlıdır ve HDD'lerden tamamen farklı bir seviyede erişim ve verim sağlar. Örneğin, HDD'ler 100-200MB/sn arasında bir hıza ulaşırken, en yeni PCIe 5.0 SSD'ler 10,000MB/sn'nin üzerinde bir hıza ulaşabilmektedir. SSD'ler HDD eşdeğerlerinden daha hızlıdır.

Bir SSD'nin nasıl çalıştığını anlamak için temel yapı taşlarına inmeniz gerekir: saklamak istediğiniz bilgileri tutan NAND flash hücresi. SSD teknolojisi, hücre başına tek bit depolamadan (SLC'de kullanıldığı gibi), hücre başına iki bite (MLC), ardından hücre başına üç bite (TLC) ve en son olarak da hücre başına dört bite (QLC) birkaç yıl içinde hızlı bir şekilde gelişmiştir.

Geçiş neden bu kadar hızlı oldu? Üç nedeni var:

• SSD teknolojisi çok hızlı gelişti
• Sektör flaş üretimi hızla en son teknolojiye geçti
• Yeni teknolojilerin maliyet avantajları, dolar başına daha fazla gigabayt anlamına geliyordu

SLC'den MLC'ye geçiş hücre yoğunluğunu iki katına çıkarır. TLC'ye geçiş %50 ek yoğunluk sağlamış ve en son QLC'ye geçiş ise %33 ek yoğunluk sağlamıştır. Örnek olarak: normal bir M.2 SSD (M.2 2280 form faktörü kullanılarak) SLC teknolojisi kullanılarak sadece 128GB kapasite ile sınırlandırılabilir (SSD'ler ilk piyasaya sürüldüğünde tipik bir kapasite), şimdi aynı fiziksel boyutta ancak QLC flash teknolojisi kullanılarak 8TB'a kadar depolama alanı sunan bir sürücü ile değiştirilebilir.

Kapasitedeki bu büyük artış da çok pahalı değil, çünkü temel teknolojide yapılan her iyileştirme GB başına NAND maliyetinde bir azalmaya denk geliyor. Dayanıklılık ve gecikme süreleri, her bir hücrede daha fazla veri depolanmasından etkilenir, ancak genel olarak bu net bir olumludur.

Tek bir hücreye birden fazla bit yazmak daha fazla zaman alır, bu da SLC SSD'lerin piyasadaki en hızlı seçenek olduğu anlamına gelir, ancak bu nedenle önemli ölçüde daha pahalıdırlar. Birçok faktörden dolayı. Ayrıca normal bilgisayar oyunları ve hatta iş istasyonu uygulamaları için uzaktan bile gerekli değildirler. Günümüzde SLC SSD'leri görebileceğiniz tek yer bazı sunuculardır.

Piyasaya çıkan en yeni teknoloji, üreticilerin hücre katmanlarını üst üste dizmesine olanak tanıyan 3D NAND'ın geliştirilmesidir. Bu sadece SSD yoğunluğuna yardımcı olmakla kalmaz, aynı zamanda performans ve güç verimliliğinden de faydalanır. 3D NAND hızla standart haline gelmiştir ve bu teknoloji kullanılarak üretilmiş modern bir sürücü bulmakta zorlanabilirsiniz.

İşletim sistemleri, oyunlar ve diğer uygulamalar büyüdükçe, CORSAIR'i n tüm M.2 SSD'lerinde daha büyük depolama seçenekleri sunmak için 3D NAND kullandığını öğrenmek sürpriz olmamalıdır. M.2 2280 form faktörü kullanılarak 8 TB'a kadar kapasite sunulurken, M.2 2230 MP600 MINI gibi küçük SSD'ler de anlamlı kapasitelerde mevcuttur.

Şimdi dört farklı çip türünün detaylarına inelim:

• Profesyonel: En yüksek dayanıklılık, en hızlı performans
• Eksiler: Çok pahalı ve düşük kapasiteli

Tek seviyeli hücre (SLC) NAND, hücre başına yalnızca 1 bit bilgi depolar. Genellikle sunucular ve diğer her şeyden daha fazla dayanıklılık gerektiren diğer endüstriyel uygulamalar için kullanılır. Bu sürücüler QLC NAND'a göre yaklaşık 30 kat daha pahalıdır ve popüler M.2 formatına bakıldığında sadece 128GB ile sınırlıdır.

• Profesyonel: SLC'den daha ucuz
• Eksileri: SLC'ye göre daha yavaş ve daha az dayanıklılık sunar

Çok seviyeli hücre (MLC) NAND, hücre başına birden fazla bit depolar. Pratikte bu, hücre başına 2 bite eşittir.

MLC genellikle dayanıklılığın SLC NAND gerektirecek kadar önemli olmadığı endüstriyel ürünlerde ve TLC/QLC seçeneklerinden daha iyi dayanıklılığın gerekli olduğu müşteri sürücülerinde bulunur.

CORSAIR, ilk MLC SSD'sini 2009 yılında piyasaya sürmüştür. CORSAIR MP500 hala satın alınabilir durumdadır ve hala MLC NAND flash kullanmaktadır. Ancak TLC ve QLC sürücüler çoğu kullanıcı için daha iyi olduğundan, daha yeni ürünler bu teknolojiden uzaklaşmıştır.

• Profesyonel: En ucuz ve yüksek kapasiteli
• Eksileri: Düşük dayanıklılık

Üç seviyeli hücre (TLC) NAND hücre başına 3 bit depolayabilirken, Dört Seviyeli Hücre (QLC) NAND hücre başına 4 bit depolayabilir. Günümüzde piyasadaki çoğu tüketici SSD'si TLC ya da QLC NAND Flash kullanmaktadır.

CORSAIR, günümüzde mevcut olan en hızlı SSD'lerinde TLC NAND kullanmaktadır. PCIe 5.0 MP700 ve PCIe 4.0 MP600 PRO LPX gibi sürücülerin her ikisi de TLC NAND kullanmaktadır. Bu sürücüler yüksek performanslı sistemler için tasarlanmıştır ve ana işletim sisteminizi ve en çok kullandığınız uygulamaları barındıracak şekilde üretilmiştir.

Serimizde birkaç QLC sürücü de bulunmaktadır ve bunlar yüksek depolama kapasiteleri göz önünde bulundurularak ya da paranın karşılığının çok önemli olduğu durumlarda tasarlanmıştır. MP600 Core XT serisi, sunduklarımız arasında gigabayt başına en iyi maliyeti sunar ve bütçesi kısıtlı olan herkes için harika bir seçenektir.